Właściwe przeprowadzenie wywiadu kryzysowego

Jest to jednocześnie badaniem i sesją terapeutyczną. Rozpoczynając wywiad należy przestrzegać ścisłych reguł: a) na wstępie prowadzący powinien przedstawić się oraz osoby, które mu towarzyszą, stanowią zespół interwencyjny (np. psycholog, lekarz, socjolog czy pedagog), b) poznać członków rodziny i stopień ich pokrewieństwa z pacjentem, c) zinterpretować to, co dowiedziano się do tego czasu, d) od pierwszych chwil jasno dać do zrozumienia, iż w pokonywaniu trudności powinna uczestniczyć cała rodzina, e) w pytaniach wywiadu należy skoncentrować się na głównych problemach – objawach, dotychczasowych sposobach, próbach radzenia sobie, problemach praktycznych, f) skupić się na ostatnich 2-3 tygodniach, brać pod uwagę przede wszystkim zmiany i wydarzenia życiowe, g) włączyć ocenę (badanie) stanu psychicznego do programu sesji. Przykładowo, badając poziom lęku lepiej obserwować to, jak pacjent reaguje na treści zawarte w pytaniach, zamiast prosić o wypełnianie testów psychologicznych czy wyrażenie własnej opinii. Zalecane jest zatem przeprowadzanie badań (diagnozowanie) w ukryty sposób.