Włączanie rodziny i ułatwianie komunikacji z nią

Tutaj należy sporządzić listę problemów na podstawie wypowiedzi poszczególnych członków rodziny. Trzeba też upewnić się, że wszyscy biorą udział w spotkaniach. Ważne jest, by prowadzący dał przykład odpowiedniego postępowania, na przykład okazując, iż wnikliwie wsłuchuje się w wypowiedzi każdego z członków rodziny. Ma to wyjątkowe znaczenie w przypadku zabierania głosu przez tego z jej członków, który znajduje się w kryzysie (albo jest delegowany do roli pacjenta, osoby chorej). Rodzina, pozostałe osoby z jej składu często ignorują punkt widzenia pacjenta, zakładając, że są to wypowiedzi człowieka chorego. Prowadzący musi wyraźnie pokazywać, iż komunikaty (opinie, sądy) przekazywane przez pacjenta traktuje tak samo poważnie, jak treści płynące z ust każdego członka rodziny. Kolejne czynności powinny dotyczyć dokładnej oceny sytuacji i zawarcia kontraktu. Prowadzący powin ien przekazać rodzinie własną ocenę sytuacji, przybliżyć i uświadomić zależności między dolegliwościami pacjenta a problemami zestawionymi na liście problemów, tj. na wykazie spraw, które mają podłoże stresu pourazowego uczynić bardziej zrozumiałym. W tej fazie interwencji trzeba również omówić pozytywne i negatywne strony hospitalizacji (gdy taka wchodzi w rachubę), leczenia na oddziale dziennym i w domu. Jeżeli źródło problemów tkwi w braku umiejętności pokonywania trudności, a nie w silnie rozwiniętym zespole stresu pourazowego, terapia powinna mieć miejsce raczej w domu niż w warunkach leczenia zamkniętego (szpitalnego), które od tych trudności izolują. Ostateczne ustalenia powihny być poczynione w czasie zawierania wspomnianego kontraktu. W jego ramach należy także zapoznać pacjenta i członków rodziny z zadaniami czekającymi ich do zrealizowania w toku sesji (przyjęcie zobowiązań), uzgodnić regularność spotkań w ściśle określonym czasie (czas trwania jednej sesji – ok. 90 min, częstotliwość – dwa razy w tygodniu, czas trwania ogółu spotkań – od 3 do 6 tygodni), oraz zawrzeć porozumienie, iż cała rodzina, łącznie z pacjentem, będzie angażować się w pracę nad eliminowaniem dysfunkcjonalnych zachowań.