Większość niedoszłych samobójców pochodzi z rozbitych rodzin

Zaniedbywanie obowiązków wobec dziecka, przesadne ograniczenie swobody lub przeciwnie, stwarzanie możliwości niekontrolowanej swobody. Zgodnie ze znaczącą rolą, jaką odgrywają rodzice w życiu emocjonalnym swojego dziecka, istnieje duże prawdopodobieństwo, że konflikty te przenosić będą na inne sfery życia. Dominujący wpływ na ukształtowanie postawy afirmującej bądź negującej życie z okresu wczesnego dzieciństwa mają osoby najbliższe. Pilecka (1995) wskazuje na trzy błędne postawy rodziców, które mogą doprowadzić do rozwoju tendencji suicydalnych: Niespełnianie pewnego dystansu pomiędzy sobą i dzieckiem, co wyraża się w nieustannym ingerowaniu w życie młodych i dążeniu do sprawowania nad nią większej kontroli. Może to prowadzić do ambiwalentnych uczuć w stosunku do rodziców, a negatywne uczucia budzą poczucie winy i lęk. Poczucie alienacji we własnym domu rodzinnym. W tym wypadku rodzice pragną, aby dzieci spełniały ich oczekiwania, dają im do zrozumienia, że są dla nich obowiązkiem i nie przynoszą im radości. Dlatego dzieci czują się niepotrzebne, osamotnione, pozbawione radości życia. Agresja w stosunku do dziecka. Wrogie impulsy są wyrażane przez fizyczne działania wobec „nieudanego dziecka” i dzieci niekiedy wolą śmierć, niż nieustanne na nią oczekiwanie.