Styl życia – możliwości zmiany

Styl życia traktowany bywa jako zespół codziennych (tzn. powtarzających się, rutynowych) zachowań specyficznych dla danej jednostki (lub zbiorowości), charakterystyczny „sposób bycia” odróżniający daną jednostkę (lub zbiorowość) od innych. Jako taki stanowi pewną całość, na którą składają się: (1) zachowania zróżnicowane co do zakresu i formy – ciągi zachowań nakierowane na określone cele, (2) motywacje owych zachowań – przypisywane im znaczenia i wartości, (3) pewne spostrzegane „funkcje rzeczy” będące rezultatami, celami bądź instrumentami owych zachowań. Styl życia jest „przejawem jakiejś zasady (zasad) wyboru codziennego postępowania spośród repertuaru zachowań możliwych w danej kulturze”; wybór ten znajduje swój ukonkretniony wyraz w sferze motywacji, percepcji rzeczywistości, a także w sferze zachowań i w sferze rzeczy, którymi posługują się ludzie (ibidem, s.18). Zdaniem J. Pietera „z każdym stylem życia związane są ogólne przekonania co do celów działalności, które warto osiągnąć, a więc którym warto się poświęcać”. Styl życia może też być rozumiany szerzej. A. Adler (1986), używał tego terminu dla określenia unikalnego, dominującego sposobu „bycia” danej osoby; pewnej zasady systemowej, idiograficznej, zgodnie z którą funkcjonuje osobowość i która wyjaśnia swoistość i niepowtarzalność danej osoby. Zdaniem tego autora, całe zachowanie osoby wynika z jej stylu życia – „spostrzega ona, uczy się i przyswaja to, co pasuje do jej stylu życia, a ignoruje wszystko inne”. Ponieważ postawy, uczucia, spostrzeżenia i zachowania zostają najczęściej utrwalone i zautomatyzowane już we wczesnym okresie życia, późniejsza zmiana tak pojętego stylu życia może być bardzo trudna.