ŚMIERĆ SAMOBÓJCZA W WIERZENIACH RELIGIJNYCH I POGLĄDACH FILOZOFÓW

W edług filozofa XX wieku Alberta Camus „Jest tylko jeden problem filozoficzny, prawdziwie poważny: samobójstwo. Orzec, czy życie jest, czy nie jest warte trudu by je przeżyć, to odpowiedzieć na fundamentalne pytanie filozofii”. Czym jest śmierć dla człowieka? Czym jest problem, który od wie- ków wywołuje bardzo silne emocje? Tak silne, że większość ludzi często nawet nie chce o nich rozmawiać ani myśleć. Czym jest śmierć samobójcza – coś, co wydaje się być jeszcze mniej zrozumiałe? Jak traktowany jest ten problem na przestrzeni wieków, jak opisywany jest przez największych filozofów – ludzi, którzy mieli w sobie siłę i odwagę, aby zmierzyć się z tak trudnym i poważnym problemem, by pomóc sobie i innym odnaleźć prawdziwy sens życia. Problem ten istnieje i istniał już w życiu plemion pierwotnych i kultur prymitywnych. Jedni badacze kultury mówią, iż zjawisko to dawniej było tak rzadkie, iż wręcz niespotykane, było zaprzeczeniem życia zgodnego z naturą prymitywnego świata i człowieka. Inni podają, źe samobójstwa zdarzały się częściej i miały charakter zachowań altru- istycznych. Dotyczyły głównie ludzi nieuleczalnie chorych oraz starców, którzy odbierali sobie życie, aby nie być ciężarem dla innych osób. Samobójstwo zdarza się również (ludy Papuasów czy plemiona Togo w Afryce) w sytuacji po utracie dziecka lub na skutek odrzuconej miłości czy utraty bliskiej, znaczącej osoby.