Różne odmiany sposobów reagowania z różnymi odmianami sytuacji kryzysowych

Wśród nich wymienić można co najmniej pięć typów kryzysów, z których każdy posiada swoją własną specyfikę, jest uwarunkowany innymi przyczynami, konfrontuje z odmiennymi konsekwencjami, co wiązać się może z różnym stopniem „uszkodzenia” czy naruszenia dotychczasowych sposobów funkcjonowania osoby. Byłyby to: 1. kryzysy rozwojowe; 2. kryzysy spowodowane sytuacją traumatyczną, wpisaną w naturalny bieg życia ludzkiego; 3. kryzysy spowodowane „nienormalną” sytuacją traumatyczną; 4. kryzysy „połowy życia” i wreszcie 5. kryzysy będące wynikiem zbyt jednostronnego czy „nieprzystosowawczego” stylu życia. Kryzysy rozwojowe należą do jednych z najbardziej podstawowych i nieuniknionych. Mają one charakter normatywny; stanowią „momenty przejścia” przez kolejne etapy życia, które wiążą się z podejmowaniem nowych wyzwań, zadań i ról, ale też z utratą dotychczasowych źródeł oparcia. Kryzysy związane z sytuacjami traumatycznymi – wymienione w drugim i trzecim punkcie – są odpowiedzią na zaistniałą już zmianę sytuacji życiowej, wywołaną najczęściej jakimś realnym wydarzeniem (przewidywalnym lub nie), przerywającym nieodwołalnie naturalny bieg życia. Kryzys „połowy życia”, związany ze szczególnym rodzajem bilansu, jest wynikiem doświadczenia, że życie „zatrzymało się” w pewnym punkcie; że to, co do tej pory było ważne zostało już osiągnięte lub przeciwnie – nigdy nie zostanie już zrealizowane.