Pozytywne lub negatywne zakończenie kryzysu

Zależy w znacznej mierze od cech osobowości i dotychczasowych doświadczeń, od natury problemu i sposobu w jaki jest on rozwiązywany oraz od efektywności pomocy, dostępności i jakości dostarczonego wsparcia społecznego, fachowości osób interweniujących (por. Kubacka-Jasiecka, 1997). W każdym jednak przypadku jego wystąpienie oznacza ważną zmianę życiową. „W procesie rozwoju – jak pisał K. Jaspers – kryzys jest tym momentem, w którym człowiek znajduje się w stanie niespodziewanego zwrotu, z którego może wyjść zupełnie odmieniony, czy to na skutek podjęcia jakiejś ważnej decyzji, czy na skutek przegranej”. W tym właśnie sensie można mówić o zmianach towarzyszących kryzysowi jako koniecznych, tj. niezależnych od woli doświadczającej go osoby. Jednocześnie, kryzys widziany jako „szansa” stawia doświadczającą go osobę w sytuacji (nie zawsze uświadomionego) „wyboru” między podjęciem próby pokierowania biegiem wydarzeń tak, by doprowadziły one do pożądanych celów, a rezygnacją z wprowadzenia intencjonalnych zmian. Jest to wybór między wykorzystaniem tej szansy jaką stwarza kryzys, a zaprzepaszczeniem jej.