„Podwójna komunikacja”

Do rozwoju tendencji autodestrukcyjnych przyczynia się „podwójna komunikacja”, to jest wzbudzanie wysokich aspiracji, przy podkreślaniu nieumiejętności zrealizowania ich przez młodego człowieka. Kostrzewa i Płużek (1972) badając krakowską młodzież po próbach samobójczych, doszli do wniosku, że głównymi przyczynami zachowań autodestrukcyjnych są konflikty z rodziną i niepowodzenia szkolne, które są błahe i niewspółmierne do decyzji pozbawienia się życia. Badaną młodzież cechowała niska tolerancja na stres i frustrację oraz mała umiejętność rozwiązywania konfliktów wewnętrznych i konfliktów z otoczeniem. Poczucie własnej wartości jest poziomem wartościowania samego siebie. W literaturze psychologicznej używa się zazwyczaj tego terminu zamiennie z pojęciem samooceny. Jego fundamentem jest akceptacja wszystkich cech swojej osobowości. Kozielecki (1986) określa samoocenę, jako rodzaj sądów wartościujących i umieszcza ją w centralnym miejscu samowiedzy. Sądy te dotyczą specyficznych cech człowieka, takich jak właściwości fizyczne, cechy osobowości i stosunki z innymi ludźmi.