Odrętwienie spełnia funkcję obronną przed zagrożeniem

Odrętwienie obejmuje również przeżycia intymne, w tym także sferę erotyczną. Niejednokrotnie towarzyszą mu dolegliwości psychosomatyczne, jak np. szybka męczliwość, wędrujące bóle, brak łaknienia itp.; c) Poszukiwanie znaczenia – wyrażające się w dążeniu do wyjaśnienia i nadania znaczenia temu, co przyszło przeżyć. Zwykle jest tu uruchamiana racjonalizacja (jako mechanizm obrony ego) albo posiłkowanie się jakimiś tłumaczeniami natury filozoficznej lub religijnej (np. o udziale woli Bożej w tym, co zaistniało); d) Poczucie winy z powodu śmierci – polegające na dotkliwym samopotępianiu się za to, że uszło się z życiem w sytuacji, gdy inni bliscy zginęli. Znamienne jest tu trwanie w przekonaniu, że można było uczynić znacznie więcej, by zapobiec ich śmierci. Pojawiają się ciągłe myśli i sny o tych, którym przyszło na zawsze odejść. Odczuwana ulga, że uniknęło się śmierci jeszcze bardziej potęguje poczucie winy; e) Podejrzliwość, nieufność i nieukierunkowany gniew – manifestuje się to nagłym rozluźnieniem i osłabieniem kontaktów i więzi z innymi, okazywaniem niechęci i brakiem ufności wobec osób, które deklarują pomoc i wsparcie, a także zawiścią i zazdrością oraz urazami wobec współposzkodowanych. Propozycje pomocy oceniają jako przypisywanie im nadmiernej słabości i niemocy. Z kolei każde zachowanie innych poszkodowanych, które świadczą o ich odporności psychicznej, sile czy witalności, są postrzegane jako zachowania niestosowne i niewłaściwe.