Kinga beśka więcek

Walka – człowiek spostrzega chorobę jako przeszkodę w normalnym życiu. Wyzwala się wtedy silna motywacja do jej pokonania. Chory mobilizuje wszystkie swe siły i podejmuje próbę walki z chorobą, by ją przezwyciężyć. Czasem jest to nadmierny wysiłek zwłaszcza dla chorego narządu, a więc działanie szkodliwe. Dlatego też nastawienie bardziej „umiarkowane” łączy w sobie silną motywację do pokonania choroby z racjonalnym podporządkowaniem się wszystkim zaleceniom zespołu leczącego. Rezygnacja – może pojawić się już na początku rozwoju choroby, a więc bardzo wcześnie i może wpłynąć na wytworzenie się negatywnego obrazu własnej choroby. Chory traci nadzieję na pomyślny wynik leczenia i biernie poddaje się biegowi wydarzeń. Nie ma sił, by walczyć, by przeciwstawiać się chorobie. Rezygnacja częściej występuje wtedy, gdy chory nie jest motywowany do walki przez zespół leczący i najbliższe otoczenie. Przeciwstawianie się i uleganie – w przeciwstawianiu się, zmaganiu z chorobą i dążeniu do jej przezwyciężenia okresami mogą pojawić się zwątpienia bliskie rezygnacji. Takie okresy mogą wystąpić np.: po otrzymaniu niekorzystnych informacji, po pojawieniu się nowych dolegliwości lub też po wystąpieniu niespodziewanych dla chorego powikłań. Po tych trudnych okresach motywacja do przezwyciężania choroby może ponownie wzrosnąć, zwłaszcza przy odpowiednim mobilizowaniu chorego przez zespół leczący i otaczające go środowisko.