Filozofia nowożytna

David Hume (1711-1776) jeden z najbardziej wpływowych filozofów czasów nowożytnych poświęcił problemowi samobójstwa cały traktat. Przeciwstawiał się on zdecydowanie religijnym poglądom zabraniającym samobójstwa i potępiającym je. Hume wychodził z założenia, że skoro to Bóg stworzył świat, człowieka i wszystkie aspekty jego życia, to uwzględnił również samobójstwo. „To Bóg prowadzi człowieka do samobójstwa. Uważał on, że nie można mówić o wolnym wyborze człowieka, skoro jego los spoczywa w rękach Boga. To Bóg podejmuje za człowieka decyzję o samobójstwie. Jeżeli miłość ludzka jest cząstką boskiej miłości, to i agresja – według niego – pochodzi od Boga. Hume przyznawał człowiekowi prawo do takiego wyboru. Wartość jednostkowego życia w skali społecznej porównywał do „egzystencji ostrygi w skali całego kosmosu” i nie przypisywał mu tak wielkiego znaczenia. Uważał, że jeśli ktoś opuszcza społeczeństwo, to nie ma już wobec niego zobowiązań. Co więcej – odejście takie jest godne pochwały jeśli czyjeś życie jest ciężarem dla innych. Jest wtedy moralnie dopuszczalne. „Zgodnie z zasadą największej szczęśliwości, postępowanie człowieka uznane zostaje za moralne tylko wówczas, gdy w danej sytuacji prowadzi do największego szczęścia największej liczby ludzi.