Badania nad patologicznym wpływem rodziny na jej członków koncentrują się wokół następujących zagadnień

Zaburzeń w strukturze rodziny, zaburzeń w komunikacji w rodzinie, starć i zmian w systemie rodzinnym oraz wpływu właściwości osób tworzących rodzinę na zaburzenia jej funkcjonowania. Wszystkie zakłócenia w komunikacji prowadzą do sytuacji, w której dziecko czuje się zagrożone, nie ma możliwości zrozumienia i zareagowania na wydarzenia zachodzące w rodzinie. Adams (1986) wskazuje na to, że nie sam fakt rozpadu rodziny jest istotny, ale okoliczności, w jakich do tego dochodzi. Błędne jest jednak przywiązywanie zbyt dużej wagi do struktury formalnej rodziny, gdyż okazuje się, że nawet rodzina o zachowanej strukturze może stanowić dla dziecka zagrożenie rozwojowe. Nieudane związki pomiędzy rodzicami we wczesnych latach rozwoju jednostki wpływają na rozwój poczucia własnej tożsamości i kształtowanie się realistycznej oceny. Stąd kłopoty w relacjach interpersonalnych. Takie sytuacje wywołują niepokój sugerujący i uaktywniający tendencje samobójcze.