Zakłady jako pozytywne zapotrzebowanie epoki

W XIX wieku prym wiedli amerykańscy lekarze, naciskając na zakładanie zakładów leczących nałogowych pijaków, choć Anglicy z entuzjazmem naśladowali trend amerykański. Już w 1810 roku Benjamin Rush poparł ideę instytucjonalizacji, a w ciągu następnych dziesięcioleci w Stanach Zjednoczonych stopniowo rosła presja, aby zakładać zakłady zamknięte dla pijaków. Otwarcie Domu Waszyngtońskiego w Bostonie w 1857 roku było zaledwie jedną z rozlicznych podobnych innowacji, które pojawiły się w tym czasie w miastach amerykańskich i kanadyjskich. W 1870 roku grupa lekarzy spotkała się w Nowym Jorku, aby powołać Amerykańskie Stowarzyszenie Badania i Leczenia Nietrzeźwości [American Association for the Study and Cure of Inebrie- ty]. Organizacja ta uchodziła za towarzystwo naukowe, była jednak także grupą nacisku działającą na rzecz rozwoju instytucji leczenia pijaństwa. Jej członkowie prowadzili kampanię na rzecz wprowadzenia ustawodawstwa, które dopuszczałoby przymusowe odosobnienie, a samo Stowarzyszenie wyraźnie lubowało się w drakońskich środkach. Oto wyjątek z deklaracji, którą Stowarzyszenie sformułowało w 1870 roku jako wyraz swych zasad i celów: Pijaństwo jest chorobą. Jest uleczalne podobnie jak inne choroby… Wszystkie metody wykorzystywane dotychczas w leczeniu pijaństwa… okazały się nieskuteczne: przeto zakładanie SZPITALI w celu specjalnego leczenia pijaństwa… podyktowane jest pozytywnym zapotrzebowaniem epoki.