Skrucha

To protestanckie piętno widoczne jest wyraźnie w nacisku, jaki ruch AA kładzie na zbawienie poprzez poddanie się Bogu połączone ze skruchą i zadośćuczynieniem oraz panowanie nad sobą – „po uczynkach ich poznacie”. Amerykański socjolog Harry Levine sporządził mapę rozprzestrzeniania się ruchu AA na całym świecie. Wysunął hipotezę, że ruch ten spotkał się z większą akceptacją głównie w krajach protestanckich – jak to określa – w „kulturach wstrzemięźliwości”. Jego styl bardziej pasuje do Ameryki Północnej i Wielkiej Brytanii niż do katolickich regionów Europy czy Ameryki Łacińskiej. Nie znaczy to, że w szeregach AA nie ma katolików czy też że ruch ten nie funkcjonuje w krajach katolickich (albo społeczeństwach niechrześcijańskich), dowodzi to jedynie, że ideologia AA w szerokim sensie odzwierciedla protestancką etykę swych początków. O ile istnieją podobieństwa między Anonimowymi Alkoholikami a ruchem, z którego się pierwotnie wywodzili, o tyle są również znaczące różnice. Grupa Oksfordzka wymaga wiary w chrześcijańskiego Boga, podczas gdy AA akceptują „Boga jakkolwiek go pojmujemy”. Ruch AA nie oferuje zbawienia, lecz wspiera człowieka w zachowaniu trzeźwości „tylko dziś”. Doświadczony członek AA pójdzie pomagać innym ludziom, ale tylko zgodnie z zasadą „napij się lub zostaw”, bez natrętnego „nawracania”. AA nie jest ruchem konfrontacyjnym, lecz – wręcz przeciwnie – popiera zasadę „Pomału!” jako jedno ze swych haseł. Ruch AA jest dla tych, którzy tego chcą, nie próbuje siłą uzdrawiać nikogo, kto tego nie chce, nie działa też na rzecz zbawienia dusz. Trzyma się z dala od wszelkich afiliacji politycznych.