Rok 1962: Dean Davies podważa konsensus

W 1962 roku, w dwa lata po ukazaniu się The Disease Concept of Alcoholism, dr D.L. Davies, dziekan Instytutu Psychiatrii w szpitalu Maudsley w Londynie, opublikował artykuł zatytułowany Normal Drinking in Recovered Alcoholics [Normalne picie u zdrowiejących alkoholików]. Przypominało to rzucenie bomby. Osoby zawodowo zajmujące się leczeniem alkoholizmu zmuszone były odnotować ten prosty fakt, że do wcześniejszej skromnej literatury na ten temat dodano siedem autentycznych przypadków powrotu do kontrolowanego picia. Pozycja zawodowa autora raportu i wyraźnie najwyższa jakość jego badań również musiały poruszyć audytorium. Mark Keller, redaktor naczelny „Quaterly Journal of Studies on Alcohol” [„Dziennika Badań nad Alkoholem. Kwartalnik”], amerykańskiego czasopisma, w którym ukazał się raport Daviesa, opisywał później swoją reakcję, kiedy artykuł trafił na jego biurko:
Spośród 93 pacjentów, którym postawiono wiarygodną diagnozę uzależnienia od alkoholu, leczonych w jednym z najlepszych na świecie szpitali psychiatrycznych – cieszącym się zasłużoną sławą Instytucie Maudsleya – siedmiu pacjentów wróciło do normalnego picia. Nie trwało to przez śmiesznie krótki okres 30 dni, ale minimum siedem lat, a czasem do jedenastu. Razultaty badań były równie głośne jak sama diagnoza i raport, a artykuł był sygnowany nazwiskiem dziekana Instytutu.