Przedstawienie wyników

Sumując wszystko, rezultaty ponownego przeglądu okresu po zakończeniu leczenia przedstawiały się następująco. W przypadku jednego z pacjentów stwierdzono na podstawie przekonującego materiału dowodowego, że po krótkim, początkowym okresie abstynencji ustalił się model picia towarzyskiego utrzymywany aż do momentu przeprowadzenia wywiadu. Było to, bez dwóch zdań, „normalne picie”. Jednak kliniczna ocena tego człowieka wykazała, że choć wcześniej nadużywał alkoholu, nigdy nie był znacząco uzależniony. Tak więc według terminologii Daviesa w ogóle nie kwalifikowałby się jako „uzależniony” i nie powinien zostać włączony do pierwotnej serii przypadków. W tym czasie badacze mieli już daleko większą możliwość zdefiniowania i rozpoznania uzależnienia (czyli zespołu uzależnienia alkoholowego), niż było to dane Daviesowi. Był też pacjent poważnie uzależniony od alkoholu w chwili przyjęcia do szpitala Maudsleya, który twierdził, że później zatrzymał się na poziomie umiarkowanego picia towarzyskiego. Żona potwierdziła tę relację, zaś w aktach medycznych nie było żadnej wzmianki o jego późniejszych problemach alkoholowych. Mimo to w czasie popołudniowego wywiadu czuć było od niego alkohol, pacjent odmówił wykonania badania krwi i wspaniałomyślnie, i co najmniej nieoczekiwanie, zaoferował drinka ankieterowi, który odwiedził go w domu.