Poszukiwanie archiwów

Artykuł w „Science” napisała trójka amerykańskich badaczy: Mary Pendery, Irving Maltzman i Jolyon West. Po przeprowadzeniu indywidualnych wywiadów i przeszukaniu archiwów, autorzy twierdzili, iż prześledzili dwudziestu osób biorących udział w eksperymencie w grupie terapii behawioralnej/kontrolowanego picia, którzy według sprawozdania Sobellów dobrze sobie radzili w ciągu następnych dwóch lat po zakończeniu leczenia. Rzeczowe dowody, które teraz opublikowano, zdawały się podważać kompetencje albo uczciwość Sobellów, albo obie te rzeczy naraz. Przegląd dowodów, włączając w to oficjalne sprawozdania i nowe wywiady, wskazuje, że większość badanych przyuczanych do kontrolowanego picia od samego początku nie potrafiła pić bezpiecznie. Większość była hospitalizowana z powodu alkoholizmu w ciągu roku od zakończenia projektu badawczego. Następnych dziesięć lat (okres trwający do 1981 roku) z życia dwudziestu badanych biorących pierwotnie udział w eksperymencie pokazuje, że tylko jedna osoba, która wyraźnie nie miała fizycznych objawów odstawiennych, piła dalej w sposób kontrolowany; osiem osób nadużywało alkoholu – regularnie lub sporadycznie – mimo powtarzających się szkodliwych następstw; sześć osób zaniechało prób picia w sposób kontrolowany
zostało abstynentami; cztery osoby zmarły z przyczyn związanych z alkoholem; a jedna, u której w rok po zwolnieniu z projektu badawczego stwierdzono kalectwo z powodu picia, przepadła bez wieści.